دسترسی به اینترنت موبایل در بسیاری از کشورهای دنیا اولین راهکار مردم برای دسترسی به اینترنت و اتصال به دنیای مجازی به شمار می‌رود، با این حال سرعت این دسترسی تا چندی پیش در کشور ما سرعتی بسیار پایین بود و همین موضوع موجب می‌شد در مواردی که کاربران قصد انجام فعالیتهای متعدد اینترنتی را دارند از اینترنت موبایل های خود چشم پوشی کنند و به سراغ راهکارهای دیگر و ارتباط های بیسیم روند.
در سال 1393 با تصویب وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات اپراتورها مجاز شدند تا سرویس هایی از نسلهای بالاتر ارتباطی فراهم و ارایه کنند.
حال این سوال پیش می آمد که نسل های بالاتر ارتباطی چه مشخصه های دارند و تفاوت آن ها با نسل های قبلی 2g , 3g چیست؟ 4G چیست؟ آیا 4G همان LTE است؟
افراد زیادی حتی کارشناسان حوزه موبایل و اسمارت فون ها هیچ حساسیتی نسبت به این موضوع ندارند و بین این دو شبکه تلفنی هیچ تفاوتی قایل نمی شوند. در حالی که چنین نیست. در این مقاله سعی شده است تا تفاوت بین این دو تکنولوژی بیان شود.
در ابتدا بایستی توضیح دهیم کلمه «G» در واژه‌های ۲G، ۳G و ۴G مخفف کلمه «Generation» و به معنای نسل موبایل است. وقتی می‌گوییم ۴G یعنی نسل چهارم شبکه‌های موبایل یا چهارمین نسل فناوری‌های ارتباطی موبایل.
یک سازمان بین المللی به نامر ITU-R یا International Telecommunication Union (اتحادیه بین المللی ارتباطات) در سال 2008 استانداردهای اولیه و پیش نیازهای لازم برای شبکه های نسل چهارم را تدوین نمود.
در این استاندارد، روی شبکه‌های موبایل و به طور خاص دستگاه‌های موبایلی مانند اسمارت‌فون، تبلت و نظایر این‌ها حداکثر سرعت انتقال اطلاعات به ۱۰۰ مگابیت در ثانیه می‌رسد اما در دستگاه‌های دیگر مانند هات‌اسپات‌های موبایل این سرعت یک گیگابیت بر ثانیه هم می رسد.
بنابراین، ۴G نسل چهارم شبکه‌های موبایل است که حداکثر می‌تواند سرعتی ۱۰۰ مگابیتی روی گوشی موبایل و تبلت در اختیار شما قرار دهد. اگر به شبکه موبایل برخوردید که سرعتی بیشتر از این به دست می‌دهد، چیزی فراتر از ۴G است.
هنگامی که ITU-R استاندارد ۴G را تصویب کرد و حداقل سرعت را مشخص نمود، بسیاری از ارائه‌دهندگان سرویس‌های موبایل کمی سرعت انتقال اطلاعات را روی ۳G افزایش دادند که همین امر سبب ایجاد فناوری های ارتباطی نظیر HSPA یا HSPA+ گردید.
بنابراین بسیاری از سازندگان موبایل شبکه های نسل سوم پیشرفته به نام های HSPA را نیز در زمره شبکه های نسل چهارم قرار دادند. به همین دلیل بود که موسسه ITU-R با ایجاد استاندارد جدیدی به نام LTE سعی کرد تمایزی در این میان قائل شود.
حال باید بپردازیم به اینکه LTE چیست؟
باید گفت LTE مخفف عبارت Long Term Evolution به معنای فناوری تکامل بلندمدت است پس یک نسل و یک استاندارد جداگانه نیست و به‌دلیل پیشرفت‌های چشمگیری که تکنولوژی LTE نسبت به تکنولوژی 3G داشت، اتحادیه بین‌المللی مخابرات تصمیم گرفت این تکنولوژی را رسما 4G نامگذاری کند.
بنابراین LTE نسل اول تکنولوژی 4G است که روی کاغذ باید سرعتی معادل 100 مگابیت بر ثانیه در اختیار کاربرانش قرار دهد، اما متاسفانه میانگین سرعت نسل اول اینترنت 4G، حتی در بریتانیا نیز، از1/15 مگابیت بر ثانیه فراتر نمی‌رود. این پایین بودن سرعت سرویس LTE تنها به موضوع دانلود محدود نشده است و سرعت وب‌گردی و آپلود را نیز شامل می‌شود.
به‌هرحال، به‌دلیل پیشرفت‌های چشمگیری که تکنولوژی LTE نسبت به تکنولوژی 3G داشت، اتحادیه بین‌المللی مخابرات تصمیم گرفت این تکنولوژی را رسما 4G نامگذاری کند.نابراین هر تکنولوژی ارتباطی که نسبت به 3G بهبود مشهودی داشته باشد، می‌تواند به عنوان 4G LTE نامگذاری شود. بنابراین اگرچه 4G LTE واقعا سرعت‌های استاندارد 4G را ندارد، اما صرفا یک حقه تبلیغاتی نیست، چرا که تفاوت سرعت آن با 3G، بسیار زیاد است.
اگرچه تفاوت سرعت شبکه‌های کندتر 3G و شبکه‌های جدیدتر 4G یا LTE، بسیار مشهود است، اما سرعت آپلود و دانلود شبکه‌های 4G LTE و 4G، بسیار نزدیک است. در حال حاضر، LTE-A سریع‌ترین فناوری ارتباطی شبکه‌های بی سیم است.
LTE-A تکنولوژی‌ای است که بعد از عدم موفقیت LTE به استانداردهای 4G افزوده شد. با کمک این تکنولوژی می‌توان چندین سیگنال را به‌صورت همزمان روی یک کانال ارتباطی ارسال و دریافت کرد و سرعت ارتباط را از 150 مگابیت بر ثانیه به225 مگابیت بر ثانیه رساند.
خوشبختانه هم‌اکنون بسیاری از اپراتورهای مطرح دنیا تکنولوژی LTE-A را پشتیبانی می کنند. تکنولوژی LTE Advanced Pro قدم بعدی در تکامل LTE بود و با استفاده از طیف استفاده‌نشده در باند LTE-U با فرکانس 5 گیگاهرتز، زمینه را برای حضور 5G آماده ساخت.
